کد مطلب:211248 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:217
آداب معاشرت
امام ششم دارای قوای نفسانی و ملكات و سجایای آسمانی مانند سماحة شجاعت - بشاشت - بلاغت - مراغبت - عبادت - تقوی - علوم و
[ صفحه 35]
دانش بود و بر سیره جدش و آباء گرامش سیر و سلوك می كرد و قدم جای مقدم آنها می گذاشت.
در میان تمام قبایل بشری نمی توان یك پدر و پسری یافت كه از نظر فكر و اندیشه و علم و دانش و طریقه نیل به كمال مطلوب و از جهت فضیلت اخلاقی مانند هم بوده و وحدت فكری و سلیقه داشته باشند.
اما خاندان آل محمد و اولیای خدا و اوصیای پیغمبر صلی الله علیه و آله و سلم دوازده نفری بودند كه تمام در یك خط سیر به سوی یك هدف و با یك نظر و سلیقه و یك سبك و روش ثابت هر یك قدم جای قدم دیگری نهاده و وظیفه آسمانی را انجام نموده اند.
این منصب الهی بود كه بدین طبقه عالیه مفوض شده و الحق آنها با كمال خوش روئی و خوش خوئی اداء وظیفه كردند.
در فضیلت اخلاقی امام صادق علیه السلام همین بس كه از میان چهار هزار حداقل شاگردان او حتی یك نفر انتقاد اخلاقی از او نكرد و نقطه ضعفی برای او نگرفته است و این بزرگترین موهبت آسمانی است.
او با اصحابش همان طور معاشرت می كرد كه با اولادش می نمود - با یارانش چنان عمل می كرد كه با خواص خویشانش می كرد - دارای صبر - بردباری - متانت - وقار - علم و هوش و حافظه - احاطه - قدرت بر تسلط غرائز از خصال امام صادق علیه السلام است.
در غذا خوردن چنان ادب را رعایت و با كمال خوشروئی آغاز و انجام تناول غذا با دوستانش مراعات می كرد و می فرمود یعتبر حب الرجل لاخیه بانبساطه فی طعامه [1] .
در خوردن و خفتن و راه رفتن و گفتن و ضیافت كردن اطعام و اكرام و انعام و سخاوت و مهمانی رفتن و آداب و سنن زندگانی اجتماعی سرمشق مسلمین بود كه مجلسی در بحار و شیخ صدوق در مجلس 18 و باب اطعام مؤمن در كافی مفصل نقل كرده اند. [2] .
امام ششم در شكرگذاری و حق شناسی و انفاق و صدقات و اجابت مسئول حاجتمندان مانند جدش امیرالمؤمنین علیه السلام بود اشجع سلمی بر او وارد شد در حال كسالت حضرت سبب مرضش را پرسید گفت:
البسك الله منه عافیه
فی نومك المعتری و فی ارقك
[ صفحه 36]
یخرج من جسمك السقام كما
اخرج دل السئوال من عنقك
حضرت به غلامش فرمود چه قدر موجودی داری جواب داد 400)درهم یا دینار) فرمود آن را تسلیم اشجع كن. [3] .
مفضل بن قیس وارد شد شكایت داشت چهارصد دینار به او بخشید. [4] .
امام ششم صدقات سری داشت كه در ظلمات شب به خانه مستحقین می برد و اصراری داشت كه اسرارش فاش نشود با كمال رأفت و رحمت و با مسرت و شادمانی بینوایان را به نوا می رسانید ایتام را لباس و غذا می داد.
[ صفحه 35]
دانش بود و بر سیره جدش و آباء گرامش سیر و سلوك می كرد و قدم جای مقدم آنها می گذاشت.
در میان تمام قبایل بشری نمی توان یك پدر و پسری یافت كه از نظر فكر و اندیشه و علم و دانش و طریقه نیل به كمال مطلوب و از جهت فضیلت اخلاقی مانند هم بوده و وحدت فكری و سلیقه داشته باشند.
اما خاندان آل محمد و اولیای خدا و اوصیای پیغمبر صلی الله علیه و آله و سلم دوازده نفری بودند كه تمام در یك خط سیر به سوی یك هدف و با یك نظر و سلیقه و یك سبك و روش ثابت هر یك قدم جای قدم دیگری نهاده و وظیفه آسمانی را انجام نموده اند.
این منصب الهی بود كه بدین طبقه عالیه مفوض شده و الحق آنها با كمال خوش روئی و خوش خوئی اداء وظیفه كردند.
در فضیلت اخلاقی امام صادق علیه السلام همین بس كه از میان چهار هزار حداقل شاگردان او حتی یك نفر انتقاد اخلاقی از او نكرد و نقطه ضعفی برای او نگرفته است و این بزرگترین موهبت آسمانی است.
او با اصحابش همان طور معاشرت می كرد كه با اولادش می نمود - با یارانش چنان عمل می كرد كه با خواص خویشانش می كرد - دارای صبر - بردباری - متانت - وقار - علم و هوش و حافظه - احاطه - قدرت بر تسلط غرائز از خصال امام صادق علیه السلام است.
در غذا خوردن چنان ادب را رعایت و با كمال خوشروئی آغاز و انجام تناول غذا با دوستانش مراعات می كرد و می فرمود یعتبر حب الرجل لاخیه بانبساطه فی طعامه [1] .
در خوردن و خفتن و راه رفتن و گفتن و ضیافت كردن اطعام و اكرام و انعام و سخاوت و مهمانی رفتن و آداب و سنن زندگانی اجتماعی سرمشق مسلمین بود كه مجلسی در بحار و شیخ صدوق در مجلس 18 و باب اطعام مؤمن در كافی مفصل نقل كرده اند. [2] .
امام ششم در شكرگذاری و حق شناسی و انفاق و صدقات و اجابت مسئول حاجتمندان مانند جدش امیرالمؤمنین علیه السلام بود اشجع سلمی بر او وارد شد در حال كسالت حضرت سبب مرضش را پرسید گفت:
البسك الله منه عافیه
فی نومك المعتری و فی ارقك
[ صفحه 36]
یخرج من جسمك السقام كما
اخرج دل السئوال من عنقك
حضرت به غلامش فرمود چه قدر موجودی داری جواب داد 400)درهم یا دینار) فرمود آن را تسلیم اشجع كن. [3] .
مفضل بن قیس وارد شد شكایت داشت چهارصد دینار به او بخشید. [4] .
امام ششم صدقات سری داشت كه در ظلمات شب به خانه مستحقین می برد و اصراری داشت كه اسرارش فاش نشود با كمال رأفت و رحمت و با مسرت و شادمانی بینوایان را به نوا می رسانید ایتام را لباس و غذا می داد.
[1] بحار ص ج 11 حيات الصادق ص 148 ج 1.
[2] وسائل الشيعه ص 268 ج 3 - امالي شيخ طوسي مجلسي 31.
[3] مناقب ص 345 ج 2 اغاني ص 30 ج 17 - اعيان الشيعه ج 13 ص 346 نفس المصدر مجلسي 11.
[4] الكشي ص 121.